Φθινό-π-ωρα

Κι είπες…

έλεγες…έλεγες…

Κι άκουγα… άκουγα…

Πίστευα…πίστευα…

Πιστεύω…ωωω…ωω..ω…

…

Όλα όπως τότε

Όλα

Τίποτα

Φθινοπωρινή ώρα

Οπώρα άγουρη

Κι εγώ εδώ…

Κι εσύ…κάπου…

Κι όμως… εδώ θα συναντηθούμε, εδώ που όλα χάνονται…

Ένα φθινόπωρο

Ένα φθινόπωρο εαρινό

Τα γράμματα γίνονται πλήκτρα

Παίζω την μουσική που ακούω

Ακριβώς στο ρυθμό που λίγο πριν διάβαζα

Το αποτυπωμένο σου χαμόγελο

Σε εκεινο τον απέραντο χωρο

Ενός καλοκαιριού που έδυσε

Άργησα να σε βρω

Μου έδωσες τα κλειδιά νωρις

Τα έβαλα στην τσεπη και τα ξέχασα

Ήταν τοσο άγουρη εκεινη η άνοιξη

Και το κορίτσι της θάλασσας υπνωτισμένο

Από την αλμύρα μιας άλλης εποχής

Με κρυο και βροχές και αγιάζι

Ω πως σε ακουω

Μέσα από τους ήχους των δακτύλων

Ω πόσο απαλόηχα εμβαθύνεται η σκέψη σου

Εντός μου

Σε λίγα λεπτά μόνο

Σε λίγα λεπτά ήρθε η νεα άνοιξη

Αρχες φθινοπώρου

Φθίνει η ώρα

θα την εξακριβώσουμε

Μάχεται

Εντος

Αυτος ο ήχος του πιάνου

Ποτέ δεν θα παψει

Το λεει και το δώρο του Θεου

Χρόνων προαναγγελία

Οπώρα που φθίνει

Γη που ανασαίνει

Κι ανασαίνοντας ανοίγει

Ανοιγει

Ψυχες

Και βουνά

Και θαλασσες

Το κορίτσι

Το κορίτσι που έρχεται…

Invisible to you...

There's a fire inside of you that can't help but shine through

Break

Ευρώπη
             εν μέσω συνεδρίου βρίσκει χρόνο

Δεν σταματά να με εκπλήσσει

Το βαφτίζω εκτίμηση
                 ένα δυνατό κρατούμενο

Oι ζωές μας στραμμένες αλλού
                    εγώ OFF
                               με μαλώνει
                    έχει δίκιο

Tο ονοματίζω έγνοια
                   δεύτερο κρατούμενο

Μου μιλάει ανοιχτά
                       ειλικρινά

Ο ορισμός του σεβασμού και της αυτοπεποίθησης

O ένας ανατολή ο άλλος δύση
                Ευτυχώς
 η απόσταση θα μας διασώσει

Νέα από το OFF

Από το ΟFF γράφω, μην ξεγελαστεί κανείς, γράφω εδώ, γράφω μέσα μου, με γράφω, με καταγράφω, ίσως γιατί κυρίως ζητώ να με διαγράψω παρά να με περιγράψω. Γράφω εδώ που δεν με γνωρίζει κανείς, δεν με αναγνωρίζει κανείς και δεν δίνει δεκάρα τσακιστή κανείς για το τι και το ποια είμαι.

Είμαι μπλογκερ ε; ποτέ δεν το είχα σκεφτεί έτσι μέχρι που ο φίλος Gyro μου είπε ότι είμαι μπλογκερ και οι μπλογκερ γράφουν. Αυτή η φράση, στο περιπου όπως θυμαμαι το σχόλιο του, μου έκατσε στο μυαλό και ανα διαστήματα αναβίωνε.

Να και κάτι που έγινα δίχως πρόθεση να γίνω μέλος του όλου αυτού συνόλου. Εγώ βρε παιδιά είδα φως και μπήκα, απλούστερα, να λεω, εδώ μπορώ να γράφω να αποφορτίζομαι όποτε το έχω ανάγκη, κι έτσι έκανα, το ότι θα γινόμουν ή τι θα γινόμουν με την έννοια που έχουν οι μπλογκερ ούτε που μου πέρασε ποτέ από το μυαλό.

Φθινόπωρο ε; Σήμερα δώσανε και πήρανε οι σχετικές αναφορές.

Που το είδατε; Να το δω κι εγώ.  Σήμερα ταλαντευόμουν για το αν είχα όρεξη να κάνω καμιά βουτιά. Τελικά βαρέθηκα και δεν βούτηξα. Έχω κι ένα τρομερό πονοκέφαλο, από στενοχώρια είναι, θα περάσει όταν περάσει κι αυτή

Κατά τα άλλα … έχω εγκατασταθεί πια στο OFF και μέχρι νεωτέρας εκεί θα βρίσκομαι, μην ανησυχείτε, όπως παει θα βολευτώ εκεί και μετά να δείτε θα δυσκολεύομαι και να ξεβολευτώ. Αυτό είναι πικρία, ακόμα έχω το θάρρος να με αναγνωρίζω και να με αντέχω…