Πέμπτη 28 Μαΐου 2015

Καθρέφτης

Πόσο παράξενος, πόσο απέραντος αυτός ο λευκός χώρος. Να γράψεις, να γράφεις, και τέλος να μην υπάρχει.
Γράφω, δίχως τίποτα από όσα γράφω να έχουν σχέση με όσα σκέφτομαι, με όσα πραγματικά αισθάνομαι.
Μια εξαφάνιση που δεν είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτή.

Τα γραπτά μου όλα, δίχως να έχουν ακόμα φανερωθεί, ούτε καν σε μένα, αρχίζουν να παίρνουν μια πορεία που με εκπλήσσει, όχι πως είναι σπουδαία, όχι αυτό, ο παραλήπτης γίνεται μέρα τη μέρα και σπουδαιότερος. Ο παραλήπτης. Ο παραλήπτης με εκπλήσσει ολοένα και περισσότερο. Εχει βλέπετε εκείνο το μοναδικό τρόπο να λειτουργεί ως καθρέφτης που ενω κάποτε με τρόμαζε κι απομακρυνόμουν, τώρα... τώρα αφήνω τον καθρέφτη να εκφραστεί και ν' ακούσω εκείνα που έχει να μου εξιστορήσει...