Περιπλάνηση

Να, καμιά φορά, όπως τώρα, μπαίνω εδώ μέσα και κάνω και μια βόλτα στα παλιά λημέρια μου, εσάς, και νοσταλγώ, εκείνα τα χρόνια κι εμένα του τότε.
Ίσως επειδή, βρίσκομαι πάλι σε περίοδο καμπής, αλλά αυτή τη φορά η αλλαγή δεν έχει να κάνει με εμένα και άλλον άνθρωπο, αλλά μόνο με εμένα.
Έπειτα, πάντα με εμάς έχει να κάνει, άνθρωποι μπαίνουν και βγαίνουν από τη ζωή μας, ή τους βγάζουμε, και το μόνο που πραγματικά μένει είναι εμείς και ο εαυτός μας.
Και τούτος εδώ ο εαυτός έχει αλλάξει τόσο μα τόσο πολύ, όπως και ο κόσμος μέσα στον οποίο κινείται και συναναστρέφεται.
Άλλα πράγματα έγιναν καλύτερα, άλλα χειρότερα, άλλα απλώς άλλαξαν, ήρθαν ή έφυγαν, αλλά ο εαυτός είναι εδώ.
Καλά είναι, μέσες άκρες είναι καλά, για ένα πράγμα μόνο λυπάται πραγματικά, που δεν μπορεί πια να πιστέψει και να θαυμάσει, κι έτσι έχει πια καταδικαστεί σε μόνιμη απουσία ουσιαστικής συντροφιάς. Ούτε αδελφική ψυχή, ούτε ιδανικός έρωτας, κι έτσι όπως είναι φτιαγμένος αυτός ο εαυτός τούτο εδώ σημαίνει ούτε ψυχή γύρω ούτε έρωτας.
Υπάρχουν όμως πάντα τα χαρτιά, τα μολύβια και τα βιβλία, και αυτό εδώ το πληκτρολόγιο να τον ξεγελούν πως τάχα κάποιος τον συντροφεύει.