Αυτή η νύχτα θα είναι βαθιά… ω τι κοινότυπη έκφραση, όπως επίσης
εκφράσεις του τύπου, αυτή η νύχτα μένει, από γνωστό άσμα, η γειτονιά μου η
παλιά ή στην παλιά τη γειτονιά μου, από
τραγούδια και αυτές, ή φουρτούνιασαν τα μάτια σου και πως θα τα αντικρύσω, δικό
μου, να πω και κάτι δικό μου.
Το γιατί όταν έχω χρόνο να κάτσω να γράψω η έμπνευση μου
είναι περίπατο ενώ όταν πνίγομαι από διάφορα με πνίγει και η έμπνευση με τρόπο
διπλό, ένας που έρχεται αλλά δεν μπορώ να την καταγράψω και ένας ακριβώς επειδή
δεν την καταγράφω, αυτό είναι ένα από τα μυστήρια που όποιος μου το λύσει θα
του χρωστάω χάρη, μεγάλη χάρη. Και όταν εννοω να μου το λύσει εννοώ να μου βρει
τον τρόπο να μην έχω έμπνευση όταν με απασχολούν άλλα και να έρχεται όταν της σφυρίζω
κλέφτικα.
Το κρύο έπιασε καιρός για δυο λενε, βέβαια, έχω δυο χέρια,
δυο μάτια δυο αυτιά, το τι από όλα αυτά εννοούν δεν ξέρω, προς το παρόν μονο
αυτά διαθέτω εις διπλούν και σε δράση. Βεβαίως και δυο πόδια, αλλά τα βλέπετε
και στο αβαταρ μου δεν είναι ανάγκη να σας τα υπενθυμίσω.
Πίνω τσάι, πράσινο και σκέτο. Σκέφτηκα να του βαλω λίγο
μέλι, καμια φορά το γλυκαίνω, αλλά σήμερα είπα να το αφήσω ως έχει να ειμαστε
ασορτί. Μια λεπτεπίλεπτη πίκρα σε αυτό, μια επαρκώς επικαλυμμένη η δική μου, θα
περάσει το απογευματάκι και το βραδάκι, και οι μέρες. Πόσες μέρες έχουν περάσει και θα περάσουν
έτσι; Δεν ξέρω.
Τα έχω αφήσει πια όλα στον αέρα…δεν κανονίζω τίποτα, δεν
σχεδιάζω τίποτα, να έτσι όπως ανεμίζουν τα μαλλια μου στον αερα έτσι. Με
πιστεύετε; Όχι; Να τώρα θα χαμογελάσω, γιατί εσύ κι εσύ κι εσύ που δεν με
ξερεις θα σκεφτείς με τον τρόπο του αγνώστου, ενώ εσύ ο κάποιος, ο πιθανώς που
με αναγνωρίζεις τόσο καιρό μετά θα έχεις μάθει καλά πως το τίποτα μου κρατά
λίγο, γιατι η σκέψη και η ατίθαση ψυχή μου πάντα βάζει στόχους και οραματίζεται
ευοίωνα γεγονότα μέχρι να έρθει το τέλος, το δικό μου, και εν τω μεταξύ παρά
την αρνηση των γεγονοτων να συμβουν κατά το δικό μου αναμενόμενο εγώ να
συνεχίζω να ελπίζω… Ανόητη Εύα, όμως δεν θα μπορούσα να ζήσω κι αλλιώς…
Χίλιες βραδιές στο δικό σου στενό ξημερώνω
χίλιες καρδιές δεν θ' αντέχαν σ' αυτό τον καημό
που να πω το μεγάλο μου πόνο
μόνο εσύ θα τον γιάτρευες μόνο
έλα και κάνε μου γέλιο τον κάθε λυγμό
Σου σφυρίζω
για να βγεις σου σφυρίζω
και κρυφομουρμουρίζω
το δικό μας σκοπό
Σε κανένα
μην τα πεις σε κανένα
φύλαξε τα κρυμμένα
όσα λόγια σου πώ
Θα 'ρθει τ' αγέρι
με τ' απαλό το χέρι
κρυφά να σε ξυπνήσει
και το φεγγάρι
για τη δική μας χάρη
τα μάτια του θα κλείσει
Σου σφυρίζω
για να βγεις σου σφυρίζω
και κρυφομουρμουρίζω
σ' αγαπώ σ' αγαπώ
σ' αγαπώ σ' αγαπώ
σ' αγαπώ σ' αγαπώ
Στίχοι Γιώργος Οικονομίδης
Μουσική Γιώργος Μουζάκης
Πρώτη εκτέλεση Τώνι Μαρούδας
