Ήταν κάμποσες οι φορές όλο αυτό το χρονικό διάστημα που πίστεψα
ότι είχα βρει το μονοπάτι προς την κορυφή της πυραμίδας, μα κάθε φορά με
επέστρεφε εκεί από όπου είχα ξεκινήσει.
Απόψε αντιλήφθηκα ότι την τελευταία φορά με επέστρεψε λίγα
βήματα πιο πίσω από εκεί που πάντα ξεκινούσα, κι από εκεί, μπόρεσα να διακρίνω
ότι η κορυφή μιας πυραμίδας δεν βρίσκεται πάντα εκεί ψηλά που νομίζουμε. Η
κορυφή της, κάποιες φορές βρίσκεται μέσα μας.
Τότε την κοίταξα για μια ακόμα φορά σαν να τη φωτογράφιζα,
ήθελα να κρατήσω μέσα μου εκείνη την εικόνα ως τελευταία του όλου ταξιδιού, και
ενθυμούμενη πάντα την τελευταία μορφή της να πάρω το δρόμο για το νέο μου
ταξίδι μέσα μου.
2 σχόλια:
Ανώνυμε, ευχαριστώ για την ενημέρωση και το ενδιαφέρον σου για μένα. Θα μου επιστρέψεις να φερθώ λίγο εγωιστικά και να κρατήσω το σχόλιο σου μόνο για μένα, έτσι δεν είναι;
:)
Καλή Χρονιά!
Καλή Χρονιά σε όλους!! :)
Δημοσίευση σχολίου